Column Stephan van Hoof (VolkerWessels): 'Gewoon doen'

Toen ik begin 2017 in dienst trad bij VolkerWessels, om niet veel later ook toe te treden tot het Transitieteam Circulaire Bouweconomie, was een deel van de 120 ondernemingen die het concern telt al intensief bezig met circulariteit. Het was zaak structuur te brengen in al die initiatieven, om het bedrijfsbreed in de strategie van het concern te verankeren en om aan te haken bij andere marktpartijen en de overheid. Alleen dan kun je echt stappen zetten, als bedrijf, als sector en als samenleving, richting het ambitieuze doel: een volledig circulair Nederland in 2050.

Madaster omschrijft zijn Kennedy’s als ‘voorlopers uit de Nederlandse maatschappij die een positieve impuls willen geven op weg naar een circulaire economie’. Daar kan ik me in vinden: we lopen voorop met initiatieven als het eerste circulaire viaduct van Nederland en het woonconcept MorgenWonen, waarin we duurzaamheid en circulariteit steeds meer koppelen aan gezondheid en wooncomfort. We leren daar heel veel van, technisch en organisatorisch maar ook op juridisch en financieel gebied. En we lopen tegen heel fundamentele vragen op.

Anders dan bij statiegeld op plastic flessen, die een korte doorlooptijd hebben, blijkt het bij een gebouw bijvoorbeeld veel lastiger om een financiële prikkel in te bouwen. Als je nu circulair bouwt, plukt iemand daar over 50 of 60 jaar de vruchten van. Met welk verdienmodel of -constructie kun je dat ondervangen? Het is goed dat vertegenwoordigers van de financiële sector daar nu ook over meedenken, want zij maken deel uit van het antwoord.

VolkerWessels bouwde in 2015 het circulaire hoofdkantoor van Alliander in Duiven. Meer nog dan een nieuw voorbeeldproject, dat nóg circulairder is, hoop ik dat alle publieke opdrachtgevers in de aanloop naar 2023 één lijn trekken door het percentage circulaire uitvragen significant op te schroeven. Als we dat combineren met het zwaarder wegen van circulaire aspecten in die uitvragen, krijg je de hele bouw- en infrasector mee en niet alleen de koplopers.

Het materialenpaspoort is voor mij de basis van de circulaire bouweconomie. Je kunt materialen pas oneindig beschikbaar houden, als ze gedocumenteerd zijn en dat is precies wat het materialenpaspoort beoogt. In dat verband mag het van mij allemaal nog wel wat slagvaardiger en ambitieuzer. Er wordt nu bijvoorbeeld gediscussieerd over de vraag of het materialenpaspoort vanaf 2020 wel of niet verplicht wordt gesteld. Kom op jongens, denk ik dan, dat is zo essentieel. Geef er een klap op, dan weet iedereen waar hij naar toe kan werken en kunnen we dóór.

Stephan van Hoof is director Business Development & Innovations bij VolkerWessels