‘Het kan best een tandje minder’

Olaf Oosting © Marco Hofste

Olaf Oosting is directielid en senior adviseur Duurzaamheid en Circulariteit bij Valstar Simonis. Sinds kort is hij lid van het Transitieteam Circulaire Bouweconomie, waarbij hij zich voornamelijk bezighoudt met Installaties.

‘Als je kijkt naar circulariteit in de installatiebranche gaat het vooral over recycling van klimaatinstallaties. Als ze einde levensduur hebben bereikt, worden ze standaard aangeboden voor recycling. Maar er is nog te weinig aandacht voor de hogere treden van de R-ladder. Bijvoorbeeld door aan het begin van de ontwerpfase de vraag te stellen of de installatie wel nodig is. En of het misschien eenvoudiger kan. En of er misschien een natuurlijke oplossing is, bijvoorbeeld om te ventileren. Die mindset moet bij mensen tussen de oren komen, en dat kost tijd.’

Er heerst een tendens tot overdimensionering

‘Er zijn mensen die vinden dat installatiearm de norm moet zijn. Daar behoor ik niet toe, want we willen ook graag gezonde gebouwen hebben waarin mensen comfortabel kunnen werken, wonen of verblijven. Maar ik ben het er wel mee eens dat er een tendens tot overdimensionering heerst. Het kan best een tandje minder. Waarom moet elke ruimte in een gebouw maximaal kunnen worden verwarmd? De meeste mensen doen de verwarming in hun slaapkamer nooit aan.’

‘We dachten allemaal: het zal wel in het Bouwbesluit staan. De grap is dat dat helemaal niet zo is. Als werkgroep willen we als eerste kijken naar de huidige wijze van inzameling van installatietechnische onderdelen en vervolgens hoe het hergebruiken van producten en productonderdelen kan worden uitgebreid. Ook willen we in kaart brengen welke normen en regels er zijn die mogelijk leiden tot overdimensionering. We hebben laatst uitgezocht welke ministeries zich allemaal bezighouden met onze sector: dat zijn er drie of vier. Het zou goed zijn als die wat vaker interdepartementaal overleg voeren om te kijken of alle wettelijke eisen wel nodig zijn.’

Waarom geen BOVAG voor installaties?

‘Maar niet alleen de overheid, het zijn ook vaak de private keurmerken die hoge eisen stellen aan installaties. En dan moeten ze ook nog allemaal afzonderlijk regelbaar zijn. De tendens is om altijd maar het beste van het beste te installeren. Maar als we in een tweedehands auto kunnen rijden, waarom kunnen we dan geen tweedehands warmtepomp gebruiken? Ik vind de BOVAG een mooi voorbeeld, een garantiestelsel van leveranciers en handelaren dat al 70 jaar goed functioneert. Waarom zouden we zoiets ook niet voor verwarmingsinstallaties kunnen oprichten?’

Bekijk de actieagenda van de werkgroep Installaties op deze speciale pagina.