Toch dacht Klaas Braaksma, senior werkvoorbereider bij aannemer Van Hattum en Blankevoort, daar anders over. Hij liet zien dat urgentie en duurzaamheid prima hand in hand kunnen gaan, als je het net even anders aanpakt.
Om nieuwe funderingspalen te kunnen boren, verwijderden Rijkswaterstaat en Van Hattum en Blankevoort de oude betonnen barrier van de tunnel. Een onderdeel van zo’n 100 m lang en bijna 3 m breed. Na de werkzaamheden moest een barrier teruggeplaatst worden om genoeg gewicht op de constructie te houden. De oorspronkelijke oplossing? Zo’n 250 m3 beton opnieuw storten, goed voor een CO₂-impact van ongeveer 296 kg per m3.
‘Het voelde echt zonde,’ vertelt Braaksma. ‘En toen dacht ik: als iemand hier verandering in kan brengen, dan ben ik het. Ik heb de lijntjes met alle partijen. Waarom zouden we dit niet anders doen?’
Legio blokken. (Beeld: Rijkswaterstaat)
Samen met onder andere de betonspecialist en constructeur dook Braaksma in de alternatieven. ‘Die oplossing bleek verrassend dichtbij,’ vertelt Braaksma verder. ‘Namelijk: LEGIO-blokken. Grote betonnen blokken die nog op het werkterrein lagen. Oftewel: restmateriaal dat we eerder gebruikten om de tunnel tijdelijk te stabiliseren of dat is ontstaan uit restbeton na stortwerkzaamheden.’
Deze blokken bleken perfect bruikbaar. Braaksma: ‘We combineerden de blokken met het geplande betonmengsel. Zonder concessies te doen aan kwaliteit, veiligheid of planning. Maar met resultaat. We bespaarden zo een 90 m3 beton, voorkwamen verspilling en afvoer door restmateriaal opnieuw te gebruiken en realiseerden dat dus kostenneutraal en met milieuwinst.’
‘Dit soort oplossingen laten zien dat duurzaamheid geen investering hoeft te zijn,’ sluit Braaksma af. ‘Het vraagt vooral om anders denken.’ Door gebruik te maken van wat er al is en net even verder te kijken dan de standaardoplossing, ontstaan er kansen. Kansen die wellicht ook anderen inspireren.
Bron: Rijkswaterstaat
